Arian Christiaens has been working as a photographer and photography teacher since graduating as a Master at KASK (Ghent) in 2004.
Wat vertellen foto’s ons over de mensen van wie we houden, over de mensen tot wie we in verhouding staan? Wat vertellen foto’s ons over onszelf, en over hoe we in verhouding staan tot de ander? Brengt fotografie ons dichter bij de ander? Dat zijn de vragen die Christiaens zich in haar werk stelt, telkens via een persoonlijk en intiem narratief over familie en relaties. Centraal daarin staat, zichtbaar of niet, niet zelden Christiaens zelf.
Ook het medium waarmee ze dat doet, de fotografie, wordt in vraag gesteld. Is de lens een venster op de ander? Of veeleer een spiegel op onszelf en onze verlangens? Wat verandert er wanneer de fotograaf mee in het beeld stapt en mee onderwerp wordt?
Of het nu gaat om het documenteren van haar zus die vroeger haar broer was, het in beeld brengen van haar eigen gezin tijdens de pandemie of het zoeken naar overlappingen en verschillen in haar eigen verhaal en dat van haar moeder, wat Christiaens probeert te doen, is een beeld te creëren van zichzelf ten opzichte van de ander, en van de ander ten opzichte van haar.
Stefan Vanthuyne (08/2021)
Arian Christiaens’s photography does not provide a window on the world but is a means to capture a reality beyond the visible world. She compels us to slow down and invites us to auto-interpret her pictures and critically approach the medium itself.
Anja Hellebaut (2019)
Conan/Me 2021 (wip)